Actieve projecten
Bossen in Europa
Europa heeft 158 miljoen hectare bos (5% van het wereldtotaal). In totaal beslaan bossen 37,7% van het Europese landoppervlak en de zes landen met de grootste bosgebieden (Zweden, Finland, Spanje, Frankrijk, Duitsland en Polen) zijn goed voor twee derde van de beboste gebieden van de EU.
Europa heeft 158 miljoen hectare bos (5% van het wereldtotaal). In totaal beslaan bossen 37,7% van het Europese landoppervlak en de zes landen met de grootste bosgebieden (Zweden, Finland, Spanje, Frankrijk, Duitsland en Polen) zijn goed voor twee derde van de beboste gebieden van de EU.
De bosbedekking verschilt aanzienlijk van land tot land: terwijl bossen in Finland, Zweden en Slovenië bijna 60% van het land beslaan, is het equivalente cijfer slechts 8,9% in Nederland. Bovendien groeit in de EU, in tegenstelling tot in veel delen van de wereld waar ontbossing nog steeds een groot probleem is, het met bossen bedekte areaal; in 2010 was de bosbedekking sinds 1990 met ongeveer 11 miljoen hectare toegenomen, als gevolg van zowel natuurlijke groei als bebossing.
Europa heeft veel verschillende soorten bossen, die de geo-klimatologische diversiteit weerspiegelen (boreale bossen, alpenbossen met naaldbomen, enz.). Waar ze zich bevinden, hangt af van het klimaat, de bodem, de hoogte en de topografie van een bepaald gebied. Slechts 4% van het beboste gebied is niet veranderd door menselijk ingrijpen; 8% bestaat uit plantages, de rest valt in de categorie ‘semi-natuurlijke bossen’, dat wil zeggen door de mens gevormde bossen. De meeste Europese bossen zijn in privébezit (ongeveer 60% van de beboste grond) in plaats van in staatseigendom (40%).
Scandinavische bossen
De Scandinavische landen hebben de hoogste bosbedekking in Europa. In Zuid-Zweden begonnen menselijke interventies ongeveer 2000 jaar geleden een aanzienlijke impact te hebben op loofbossen, waar het eerste bewijs van extensieve landbouw is gevonden. Recente studies beschrijven een langdurig proces van borealisatie in het zuiden van Midden-Zweden, beginnend bij het begin van het Holoceen, waar eiken en elzen ongeveer 2000 jaar geleden schijnbaar begonnen af te nemen als gevolg van een daling van de temperatuur.
Tegelijkertijd begon de Noorse spar (Picea abies) vanuit het noorden te emigreren en de beuk (Fagus sylvatica) vanuit het zuiden van Europa. De Fijnspar en grove den (Pinus sylvestris) beslaan samen ongeveer 75% van het werkelijke volme aan staande bomen in Zuid-Zweden. Dit, als primair resultaat van productiebosbeheer in het midden van de twintigste eeuw; herbebossingsprojecten in Scandinavië zijn dan ook vooral gericht op herstel van de biodiversiteit.
